من درین  سن جوانی زجهان سیرشدم

صورتم گرچه جوان است

ولی

پیر شدم

مستانه میروی

و

نگه میکنم

تورا

یا به حیلت

یا به حالت

یا به زاری

یا به زور

عاقبت من دردل سنگ تو

راهی می کنم

صایب چه اعتباربر  اخوان روزگار

یوسف به ریسمان برادربه چاه شد

جایی که برادر به برادرنکند رحم

بیگانه برای توبرادرشدنی نیست

 توبگفتی که بجا آرم ودانم که نیاری

عهد و

پیمان و

وفاداری و

دلداری و

یاری

خیام اگرزباده مستی

خوش باش

با لاله رخی اگرنشستی

خوش باش

چون عاقبت کارجهان نیستی است

انگارکه نیستی

چوهستی خوش باش

گویند کسان بهشت باحور

خوش است

من میگویم

که آب انگور

خوش است

این نقد بگیرودست ازآن نسیه بشوی

ک آوازدهل شنیدن ازدورخوش است

گرآمدنم به من بدی نامدمی

ورنیزشدن به من بدی کی شدمی

بهترنبدی که اندراین دنیا من

نه آمدمی

نه بدمی

نه شدمی

غنچه را صدگونه آسیب است و

خارآسوده است

خارخشک ازمنت ابربهارآسوده است

خانمانسوزبود آتش آهی گاهی

ناله ای میشکند پشت سپاهی گاهی

قصه یوسف وآن قوم چه خوش پندی بود

به عزیزی رسد افتاده به چاهی گاهی

امشب صدای تیشه ازبیستون نیامد

شاید به خواب شیرین فرهاد رفته باشد

ازآه دردناکی سازم خبردلت را

وقتی

که کوه صبرم

بربادرفته باشد

آن یکی شیری است اندربادیه

وین یکی شیری است اندرباد یه

این یکی شیری که آدم می خورد

وین یکی شیری که

آدم میخورد

نه ازهندم نه ازچینم

نه ازبلغاروسقسینم

نه ازملک عراقینم

نه ازخاک خراسانم

نه ازآدم نه ازحوا

نه ازدنیا نه ازعقبا

نه ازاینجا نه ازآنجا

که من ازجان جانانم

نه شرقی ام نه غربی ام

نه بحری ام نه بری ام

نه ارکان طبیعیم نه ازافلاک گردانم

جان بی جمال جانان

میل جهان ندارد ندارد ندارد

هرکس که این ندارد

حقا

که آن ندارد

عشق تومیکشاندم شهربه شهروکوبه کو

مهرتومیدواندم کوچه به کوجه سوبه سو

مهرتورا دل غمین بافته برقماش جان

رشته به رشته

نخ به نخ

تاربه تار و

پود به پو

صدا سرمیدهم درکوه

کجایید ای جوانی کامرانی شادمانیها

جواب آید به 100 اندوه

کجایید ای جوانی کامرانی شادمانیها

آمدی با های های گریه تا خوابم کنی

زلف رایک سو زدی تا غرق مهتابم کنی

به سرو گفت کسی میوه ای نمی آری 

جواب داد که آزاد ه گان تهی دستند

گرتوزیبا صنم ازدیردرآیی به حرم

کافرآن است که آتش نزند قرآن را

گردریمنی چوبامنی پیش منی

ورپیش منی چوبی منی دریمنی

من باتوچنانم ای نگاریمنی

خود درعجبم که من توام یا تومنی

می بده

می بستان

دست بزن

پای بکوب

به خرابات نه ازبهرنمازآمده ای

شبی مجنون به لیلی گفت

که ای محبوب بی همتا

توراعاشق شودپیدا

ولی

مجنون نخواهد شد

دراین جهان غم الود ایکاش عاشق نبودم 

دراین شب سرد وپردود

ایکاش

عاشق نبودم

بی تو

با

خاطره هایت

چکنم م م م م

من سرکش میخانه ام ازمن بگریزید

من عاشق و

دیوانه امممممممممممممممممم

ازمن بگریزید

گداخت دل که شو د کارجان تمام و

نشد

بسوختیم درین آرزوی خام و نشد

نشد که نشد

دم مرگ هیچ دانی زچه بازماند چشمم

زتوبود چشم آنم که ............

نظرکنی

نکردی.............

100نامه نوشتیم وجوابی ننوشتی

این هم که جوابی ننویسند

جوابی است