دیده اگرخطا کند

دل که خطا نمی کند

تن به زمانه داده ام

هرچه زمانه میکند

کاش

ازحلقه زلفت

گرهی درکف بود

دی شیخ باچراغ

همی گشت توی شهر

چودزدی باچراغ

آید

گزیده تربرد کالا

پرتونیکان نگیرد 

آنکه بنیادش بد است 

گرصبرکنی زغوره حلوا سازی

نقش وفا ومهر

کووووووووووووووووووووو

وای به روزی که 

بگندد نمک

من 

خرابم زغم یارخراباتی خویش

ای وای 

که سرمایه زکف بیرون شد 

در پای اجل بسی جگرها 

خون شد

^{بس ناموربه زیرزمین دفن کرده اند} 

کزهستی اش به روی زمین برنشان نماند 

زنده است نام فرخ نوشین روان به خیر

گرچه بسی گذشت که نوشین روان نماند 

جها ن ای برادر نماند به کس 

دل اندرجهان آفرین بند

و   بس

حیف باشد 

که جزنکوگوییم 

اول 

اندیشه وانگهی گفتار

وفاداری مدارازبلبلان چشم

که هردم برگلی دیگرسرایند

تا توانم دلت بدست آرم

وربیازاریم

نیازارم

آتش آن نیست که ازشعله آن خندد شمع

آتش آنی ست که برخرمن پروانه زدند

تا

توانی دل  کسی مخراش

اگرراست میخواهی

ازمن شنو

جهاندیده بسیارگوید دروغ

سعادت به بخشایش داورست

نه درچنگ وبازوی زورآورست

بی تو

با خاطره هایت

چکنم .............

..........................

کسی که ستم کند

ازو به بدی یاد خواهد شد

ستایش سرایان

نه یارتواند

ملامت کنان دوستدارتواند

فقط

جاهلان جاهلان را

میستایندوتعریف میکنند

چنین گفت

نوشیروان قباد

که چون شاه سررا ببیچد

ز داد

کند چرخ منشوراورا سیاه

ستاره نخواند ورا نیز شاه

ستم نامه عزل شاهان بود

چودرد دل بی گناهان بود

یا باش دشمن من

یا دوست باش ویحک

سبهر بلند ارکشد زین تو

سرانجام خاک است

بالین تو

لشکری که

فرماند ه سبکسری دارد

راحت شکست میخورد

چرا

وقتی که شاه با شاه اختلاف دارد

و میجنگد

سربازها کشته میشوند

بدان

وقتی که دوفیل مبارزه میکنن

فقط علفهای زیر با له میشوند

شما را خماند

همین روزگار

شاهان عصر

اینجاسفید دستند

انجا سیاه دفتر